Фемгруппа Каардынацыйнай Рады падзялілася вынікамі даследавання пра патрэбы і інтарэсы жанчын, уцягненых у пратэставую актыўнасць. У даследаванні ўзялі ўдзел 906 беларусак. Дэталі чытайце ніжэй.
«Гэта дапамагае верыць»
Жанчыны выдаткуюць на ўдзел у сацыяльна-палітычных пераменах ад 2 да 8 гадзін у выхадны дзень і ад 30 хвілін да 4 гадзін – у будны. Даследаванне паказвае, што:
– 90% апытаных бяруць удзел у пратэставых акцыях;
– 75.7% распаўсюджваюць інфармацыю;
– 58.5% падтрымваюць родных і блізкіх;
– 48.3% бяруць удзел у жыцці мясцовых супольнасцяў;
– 45.3% робяць фінансавыя ахвяраванні.
Некаторых жанчын удзел у сацыяльна-палітычных пераменах натхняе і дапамагае ім спраўляцца з цяжкім эмацыйным станам.
«Хаджу на маршы. Калі трапляю ў атмасферу праўды, свабоды, справядлівасці і ўсведамляю, наколькі шмат людзей адзіныя, я раблюся вельмі ўпэўненай і стрэс на тыдзень адступае».
«Даводзіцца сачыць, каб усе трымаліся»
Без перабольшання, увесь свет захапляецца палітычнай актыўнасцю беларусак, але якая цана гэтай палітычнай уцягненасці?
Падвойная занятасць, калі апроч аплатнай працы на жанчыне ляжыць клопат пра хату і сямейнікаў, – рэальнасць для большасці беларусак. Сёння, у дадатак да працы, дома і клопату пра сямейнікаў, дадалася яшчэ і палітычная актыўнасць.
Больш паловы кабет кажуць, што зараз выдаткуюць на неаплачаную працу, на клопат пра блізкіх падчас пандэміі, спалучаны з удзелам у сацыяльна палітычных зменах, больш часу.
«На працу па доме я выдаткую менш за час, таму што не хачу – няма сіл гэтым займацца. Шмат часу выдаткую на эмацыйную падтрымку блізкіх, зараз даводзіцца сачыць, каб усе трымаліся», «Муж доўгі час быў на сутках, было не да хатніх спраў. Усе мой час быў заняты клопатам пра дзяцей і мужа», «Родныя, мама, я сама хварэлі на ковид, мужа забралі ў ІЧУ».
«Потым усе адмыю»
У сутках па-ранейшаму застаецца 24 гадзіны, і павелічэнне часу на клопат і палітычную актыўнасць адбываецца за кошт змяншэння часу на хатнія справы і аплатную працу.
Больш 50% жанчын сталі менш часу выдаткаваць на працу па доме. Аднак, гэта па-ранейшаму застаецца «жаночым абавязкам»: толькі дзве жанчыны з 906 адказалі, што зараз з хатнімі справамі ім дапамагае муж.
«Па доме зменшылася – больш узяў на сябе муж, нешта мы перасталі рабіць зусім. Нагрузка з падтрымкай блізкіх павялічылася. У мяне пажылыя бацькі, патрабуецца дагляд і ўвага. Яны таксама перажываюць усе гэтыя падзеі, трэба больш часу ім тлумачыць, падбадзёрваць. Патрэбна эмацыйная падтрымка сябрам… Ну як не дапамагаць затрыманым, сем’ям іх, якіх асабіста ведаеш?!»
«Не магу сканцэнтравацца»
Пандэмія, эканамічны крызіс, пратэсты прывялі да таго, што частка жанчын страцілі працу ці былі звольненыя за свае палітычныя перакананні. У 37% апытаных зменшылася колькасць часу, які яны марнуюць на аплатную працу, пры гэтым наяўнасць дзяцей яшчэ больш павялічвае узровень іх эканамічнай уразлівасці.
«Я раблю шмат працы для нашага змагання. Пакуль на грамадскіх пачатках, але гэта ўжо 3 месяцы, і фінансавыя страты напружваюць».
«Я працую на выгоду рэвалюцыі»
Па-за залежнасцю ад таго, якім чынам кабеты размяркоўваюць сваю занятасць – усё паспець немагчыма. У выніку, спадарожнікамі шмат якіх беларусак з’яўляецца стомленасць і віны, пра тое, што «я мала часу надаю сям’і», «дрэнна працую», «недастаткова раблю для змен у краіне».
«Мне некалі. Я працую на дзвюх працах. І ў вольную хвіліну выходжу на вуліцу, у ланцуг, на пляц і гэтак далей, таму прыходжу позна, няма сіл не рыхтаваць, не прыбіраць, не мець зносіны, бо на заўтра або на змену ў 24 гадзіны, або на падзаробак да абеду. Потым ізноў палітычная актыўнасць і зноў праца».
«Я імкнуся ўсе паспяваць»
Больш 80% жанчын ацэньваюць свой узровень стрэсу вышэй за 7 па шкале ад 1 да 10, а ў 70% узровень стомленасці – вышэй за 7 з 10 магчымых пунктаў. Пры гэтым 65.3% апытаных не плануюць звяртацца за псіхалагічнай дапамогай, а 7% – ніяк не змагаюцца са стрэсам самастойна.
«У мяне дзеці, я не магу западаць у паніку», «Мне проста патрэбны адпачынак, пачуццё бяспекі і магчымасць нешта планаваць. Спрабую адпачываць, але то адно, то іншае. Не складаецца».
«Мне сорамна прасіць дапамогі»
67% жанчын адказваюць, што ім не патрэбна фінансавая падтрымка. Негледзячы на тое, што жанчыны прызнаюць нястачу часу і сіл на дагляд за хатай і дзецьмі, меней 10% адказалі, што ім патрэбна ў гэтым дапамога. Жанчыны лічаць, што павінны даць рады самастойна.
«З-за таго, што я не пацярпела непасрэдна, мне сорамна прасіць дапамогу. Я баюся выдаткаваць час, які псіхолаг мог аддаць беднаму чалавеку», «Спрабую даць рады сама».
У 30% жанчын блізкія падтрымліваюць дзейнасць апытаных, якую лічаць бяспечнай. Для 29% жанчын камунікаванне з блізкімі і людзьмі падобных поглядаў дапамагае спраўляцца з бягучым стрэсам. Гэта яшчэ раз пацвярджае тое, як важная падтрымка іншых людзей, і як шмат можна пераадолець, калі яна ёсць.
